Ik geloof in
dingen
zonder bewijs:
Een maan die over
de wereld reist
en uitgerekend
boven mijn hoofd
blijft zweven of
is het toch
een woord dat ik
zelf schrijf
in het licht van
stedelijke winkelruiten?
Om het duister te
verdrijven
van een uur dat
zomaar uit de nacht werd geknipt
de leegte, zinloze
dingen, een afspraak
die wordt verzet
en dat redt dan je leven
De gekte van de
tijd, poëzie der menselijkheid
Er valt niets aan
te begrijpen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten